ΕΦΘΕΣ 162/2013 – ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΕΝΑ ΠΑΡΑΒΟΛΟ ΓΙΑ ΚΟΙΝΟ ΔΙΚΟΓΡΑΦΟ ΕΦΕΣΗΣ ΑΠΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΥΣ ΕΚΚΑΛΟΥΝΤΕΣ

Καταχώρηση 2013/02/19

Το Εφετείο Θεσσαλονίκης, με την υπ. αριθμ. 162/2013 απόφασή του, έκρινε ότι αρκεί η κατάθεση ενιαίου παραβόλου από όλους τους εκκαλούντες όταν η έφεση ασκείται με ένα δικόγραφο, ανεξάρτητα από το αν συνδέονται με απλή ή αναγκαστική ομοδικία.

Ειδικότερα, επισημαίνεται ότι η καταβολή του παραβόλου δεν αποβλέπει στο δημοσιονομικό όφελος του Δημοσίου αλλά συνιστά οικονομική υποχρέωση του διαδίκου, ως προϋπόθεση για την αποτροπή αβάσιμων ενδίκων βοηθημάτων και μέσων. Σε περίπτωση ομοδικίας, ανεξάρτητα από το είδος αυτής, ο σκοπός ικανοποιείται με την καταβολή ενός και μόνο παραβόλου από την ομάδα των ομοδίκων-εκκαλούντων.

Το Δικαστήριο σημειώνει μάλιστα ότι ενδεχόμενη διαφορετική θεώρηση του ζητήματος, θα οδηγούσε στην επιβολή δυσβάστακτων οικονομικών προϋποθέσεων για την πρόσβαση των πολιτών στη δικαιοσύνη, γεγονός, το οποίο θα ερχόταν σε αντίθεση με το κατοχυρωμένο στα άρθρα 20 παρ.1 Σ. και 6 παρ. 1 ΕΣΔΑ, δικαίωμα για ελεύθερη πρόσβαση στη Δικαιοσύνη ενώ η επιβολή τέτοιων οικονομικών προϋποθέσεων θα αναιρούσε ουσιαστικά τον πυρήνα του δικαιώματος. Σχετικά πρέπει να αναφερθεί ότι αντίθετη θέση επί των ίδιου ζητήματος είχε λάβει η υπ’αριθμ. 4606/2012 απόφαση του Εφετείου Αθηνών, με την οποία κρίθηκε ότι σε περίπτωση απλής ομοδικίας, είναι απαραίτητη η καταβολή ξεχωριστού παραβόλου από κάθε εκκαλούντα.

Ακολουθεί απόσπασμα της υπ’αριθμ. 162/2013 απόφασης του Εφετείου Θεσσαλονίκης:

ΑΡΙΘΜΟΣ:162/2013

ΤΟ ΕΦΕΤΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΤΜΗΜΑ Β’

ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τους Δικαστές, Παναγιώτη Αγγελόπουλο, Πρόεδρο Εφετών, Σταματία Αναστασιάδου και Χρήστο Νάστα, Εισηγητή, Εφέτες, και τον Γραμματέα Δημήτριο Ροδακόπουλο.

ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕ δημόσια στο ακροατήριό του στις 14 Δεκεμβρίου 2012, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:

ΤΩΝ ΕΚΚΑΛΟΥΝΤΩΝ – ΕΝΑΓΟΝΤΩΝ: 1]………4] , οι οποίοι εκπροσωπήθηκαν από τον πληρεξούσιο δικηγόρο τους Ιωάννη Καραμαγκιώλη (Α.Μ. 3761) με δήλωση.

ΤΗΣ ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΗΣ – ΕΝΑΓΟΜΕΝΗΣ: Της…………….., η οποία εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο της Αστέριο Τόσκα (Α.Μ. 5285)με δήλωση.

Οι ενάγοντες με την υπ’ αριθμ. 35157/2010 αγωγή τους, ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, ζητούσαν ότι ανέφεραν σ’ αυτήν. Το Δικαστήριο εξέδωσε την υπ’ αριθμ.14247/2012 οριστική απόφασή του με την οποία απέρριψε την αγωγή. Κατά της απόφασης αυτής παραπονούνται οι εκκαλούντες με την υπ’ αριθμ. 2687/20-07-2012 έφεσή τους, ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου. Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης και κατά την εκφώνησή της από το σχετικό πινάκιο στη σειρά της οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων δεν παραστάθηκαν στο ακροατήριο του Δικαστηρίου, αλλά κατέθεσαν μονομερείς δηλώσεις του άρθρου 242 του ΚΠολΔ, όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 3 του Ν.1649/1986 και προκατέθεσαν προτάσεις.

ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Η υπό κρίση από 12-7-2012 (αριθμ. κατάθ. 2687/20-7-2012) έφεση κατά της 14247/2012 οριστικής αποφάσεως του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, που εκδόθηκε κατά την τακτική διαδικασία, αντιμωλία των διαδίκων, επί διεκδικητικής αγωγής κυριότητας ακινήτου, έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα, εντός της προθεσμίας των τριάντα ημερών από την κατά την 29-6-2012 επίδοση της εκκαλουμένης αποφάσεως στους ενάγοντες και νυν εκκαλούντες (άρθρο 495 παρ. 1, 511, 513 παρ. 2, 518 παρ. 1 ΚΠολΔ).

Επομένως, πρέπει να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω κατά την ίδια διαδικασία, κατά την οποία εκδόθηκε η εκκαλουμένη απόφαση, το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της (άρθρο 533 παρ. 1 ΚΠολΔ), εφόσον για το παραδεκτό αυτής (εφέσεως) έχει κατατεθεί από τους εκκαλούντες ενιαίο παράβολο, συνολικού ποσού διακοσίων (200) ευρώ που προβλέπεται από την παράγραφο 4 του άρθρου 495 του ΚΠολΔ, η οποία προστέθηκε με το άρθρο 12 του Ν.4055/6-7-2012, χωρίς να απαιτείται για την οικονομία της δίκης, ο καθένας από τους εκκαλούντες, να προκαταβάλει χωριστό παράβολο, όταν μάλιστα η έφεση ασκήθηκε από αυτούς με το ίδιο δικόγραφο, ανεξάρτητα από το αν οι διάδικοι, οι οποίοι εκκαλούν την πρωτόδικη απόφαση συνδέονται μεταξύ τους με το δεσμό της απλής, όπως στην προκειμένη περίπτωση, ή της αναγκαστικής ομοδικίας.

Ο σκοπός της επιβολής διαφορετικών τελών, χαρακτήρα που έχει και το ως άνω παράβολο του άρθρου 495 παρ. 4 ΚΠολΔ, δεν αποβλέπει σε δημοσιονομικά οφέλη του Δημοσίου, αλλά συνιστά οικονομική υποχρέωση του διαδίκου, ως προϋπόθεση για την αποτροπή αβασίμων ενδίκων βοηθημάτων και μέσων. Ο σκοπός όμως αυτός, ικανοποιείται, σε περίπτωση ομοδικίας, ανεξάρτητα του είδους αυτής, με την καταβολή ενός και μόνο παραβόλου από την ομάδα των ομοδίκων – εκκαλούντων.

Διαφορετική ερμηνεία

Διαφορετική ερμηνεία και θεώρηση του ζητήματος (ιδιαίτερα στην περίπτωση που υπάρχει πολυάριθμη ομοδικία, ενεργητική και παθητική), θα οδηγήσει στην επιβολή δυσβάστακτων οικονομικών προϋποθέσεων για την πρόσβαση ενός πολίτη στη δικαιοσύνη, συνέπεια η οποία έρχεται σε αντίθεση με το καταχωρημένο στα άρθρα 20 παρ. 1 του Συντάγματος και 6 παρ. 1 της ΕΣΔΑ, δικαίωμα για ελεύθερη πρόσβαση στη δικαιοσύνη, αφού με τέτοιες οικονομικές προϋποθέσεις, ουσιαστικά αναιρείται ο πυρήνας του δικαιώματος αυτού (βλ. αντιθ. Εφ. Αθ.4606/2012 Τρ. Ν. Πλ. «ΝΟΜΟΣ»).