ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ Η ΤΗΡΗΣΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΦΩΡΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ ΓΙΑ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΑ ΠΟΙΝΙΚΑ ΑΔΙΚΗΜΑΤΑ

Καταχώρηση 2013/02/20

Με το άρθρο 21 παρ. 10 εδ. α’ του Ν. 2523/1997, όπως τροποποιήθηκε με το άρθρ. 3 στοιχ. ΙΓ’ παρ. 2 του Ν. 3943/2011, ορίζεται ότι  «Στα αδικήματα του παρόντος νόμου, χρόνος τέλεσης είναι το χρονικό διάστημα από την ημέρα κατά την οποία για πρώτη φορά όφειλε να ενεργήσει ο υπαίτιος μέχρι τη συμπλήρωση χρόνου αντίστοιχου με το 1/3 της κατά περίπτωση προβλεπόμενης προθεσμίας παραγραφής».

Με την αιτιολογική έκθεση του σχετικού νόμου ορίζεται δε, ότι ««θεσπίζονται ως διαρκή και, επομένως, ως συνεχή αυτόφωρα, τα αδικήματα: α) (…), β) της φοροδιαφυγής με την παράλειψη υποβολής ή την υποβολή ανακριβούς δήλωσης στη φορολογία εισοδήματος και γ) της φοροδιαφυγής για μη απόδοση ή ανακριβή απόδοση ΦΠΑ και λοιπών παρακρατούμενων φόρων, τελών ή εισφορών, με χρόνο τέλεσης αυτών το χρονικό διάστημα από την ημέρα κατά την οποία για πρώτη φορά όφειλε να ενεργήσει ο υπαίτιος μέχρι τη συμπλήρωση χρόνου αντίστοιχου με το 1/3 της κατά περίπτωση προβλεπόμενης παραγραφής».

Μονομελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης

Το Μονομελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης, με την υπ’αριθμ. 34279/2012 απόφασή του, έκρινε ότι η τήρηση της αυτόφωρης διαδικασίας για το ποινικό αδίκημα του άρθρου 19 του Ν. 2523/1997 («Αδίκημα φοροδιαφυγής για έκδοση ή αποδοχή πλαστών, νοθευμένων ή εικονικών φορολογικών στοιχείων») έρχεται σε αντίθεση με το Σύνταγμα και συγκεκριμένα, με τις διατάξεις των άρθρων 2 παρ. 1 και 7 παρ. 1.

Ο δικαστής, με την απόφασή του, παρέπεμψε την υπόθεση στον Εισαγγελέα Πρωτοδικών προκειμένου να προχωρήσει στην εισαγωγή αυτής στο ακροατήριο κατά την τακτική διαδικασία καθώς εσφαλμένα εισήχθη προς εκδίκαση κατά την αυτόφωρη διαδικασία λόγω της πρόδηλης αντισυνταγματικότητας των σχετικών ρυθμίσεων. Ακολουθεί απόσπασμα του κειμένου της απόφασης:

Άρθρο 21 του Ν 2523/1997

«Επειδή δε το παρόν δικαστήριο την αυτή άποψη έχει με την προαναφερόμενη εισαγγελική πρόταση, στην οποία εν όλω παραπέμπει προς αποφυγή ασκόπων επαναλήψεων, κρίνει ότι η υπό κρίση υπόθεση εσφαλμένα εισήχθη προκειμένου να δικασθεί κατά την αυτόφωρη διαδικασία, λόγω της πρόδηλης αντίθεσης της διάταξης του άρθρου 21 του Ν 2523/1997, όπως αυτό προστέθηκε με την παρ. 2 στοιχ. ιγ΄ άρθρου 3 του Ν 3943/2011, ΦΕΚ Α΄ 66/31.3.2011 η οποία ορίζει ότι «Στα αδικήματα του παρόντος νόμου, χρόνος τέλεσης είναι το χρονικό διάστημα από την ημέρα κατά την οποία για πρώτη φορά όφειλε να ενεργήσει ο υπαίτιος μέχρι τη συμπλήρωση χρόνου αντίστοιχου με το 1/3 της κατά περίπτωση προβλεπόμενης προθεσμίας παραγραφής», στις διατάξεις των άρθρων 2 παρ. 1 και 7 παρ. 1 Συντ., μη συντρεχουσών εν προκειμένω των προϋποθέσεων εφαρμογής των διατάξεων του άρθρου 242 παρ. 1 και 2 ΚΠΔ.

Πρέπει, συνεπώς, μετά ταύτα να παραπέμψει την υπόθεση στον κ. Εισαγγελέα Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης για τις δικές του ενέργειες κατ’ άρθρο 424 εδ. 3 ΚΠΔ, αναφορικά με την εισαγωγή της υπόθεσης στο ακροατήριο κατά την τακτική διαδικασία, ως προσήκει.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

Δικάζει με παρόντα τον κατηγορούμενο …………….., κάτοικο …………………… επί της οδού ……..

Παραπέμπει τη δικογραφία στον αρμόδιο Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Θεσσαλονίκης κατ’ άρθρο 424 ΚΠΔ καθότι θεωρεί ότι η αποδιδόμενη στον κατηγορούμενο πράξη δεν έχει αυτόφωρο χαρακτήρα και ειδικότερα του ότι:

Στη Νέα Μηχανιώνα Θεσσαλονίκης, σε ανεξακρίβωτες ημερομηνίες κατά τη διάρκεια των ετών 2011 και 2012, με περισσότερες πράξεις, που συνιστούν εξακολούθηση του ίδιου εγκλήματος, ενεργώντας με πρόθεση, αν και ήταν υπόχρεος σε έκδοση φορολογικών στοιχείων κατά τα οριζόμενα στον ΚΒΣ (ΠΔ 186/192) κατά την παροχή υπηρεσιών δεν προέβη στην έκδοσή τους, μολονότι, είχε ήδη προηγηθεί σχετική παροχή υπηρεσιών.

Ειδικότερα, ως ιδιοκτήτης Πρατήριου Υγρών Καυσίμων στην επαρχιακή οδό Ν. Μηχανιώνας-Κερασιάς Θεσσαλονίκης, κατά την εκμετάλλευση του εν λόγω καταστήματος κατά το ανωτέρω χρονικό διάστημα, δεν ζήτησε – δεν έλαβε και κατ’ επέκταση δεν εξέδωσε φορολογικό στοιχείο αγοράς (τιμολόγιο αγοράς), για την αγορά 9.365 λίτρων πετρελαίου κίνησης, καθαρής αξίας 10.676,10 ευρώ, για την αγορά 40.036 λίτρων βενζίνης απλής αμόλυβδης 95 RON, καθαρής αξίας 52.046,80 ευρώ, για την αγορά 7.212 λίτρων πετρελαίου κίνησης, καθαρής αξίας 53.821,68 ευρώ, και για την αγορά 50.471 λίτρων βενζίνης απλής αμόλυβδης 95 RON, καθαρής αξίας 65.612,30 ευρώ, όπως είχε υποχρέωση, σε έκδοση φορολογικών στοιχείων, κατά παράβαση σχετικής υποχρέωσης από τον ΚΒΣ και την ΑΥΟ 1183/1990 και άρθρων 1 παρ. 1, 10 Ν 1809/1988.»