ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΗ ΝΣΚ 44/2014 – ΝΟΜΙΜΗ Η ΚΡΑΤΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΝΟΜΩΣ ΔΙΑΜΕΝΟΝΤΟΣ ΑΛΛΟΔΑΠΟΥ ΠΕΡΑΝ ΤΟΥ 18ΜΗΝΟΥ ΠΟΥ ΔΕ ΣΥΝΕΡΓΑΖΕΤΑΙ ΜΕ ΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΠΡΟΩΘΗΣΗ ΤΟΥ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ ΤΟΥ

Καταχώρηση 2014/04/05

Μετά από σχετικό ερώτημα που υποβλήθηκε από το Αρχηγείο της Ελληνικής Αστυνομίας εκδόθηκε η υπ’αριθμ. 44/2014 γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους (Ν.Σ.Κ) σχετικά με την δυνατότητα παράτασης της κράτησης αλλοδαπών που βρίσκονται παράνομα στη χώρα πέραν του μεγίστου οριζόμενου 18μηνου από το άρθρο 30 παρ. 5 και 6 του Ν. 3907/2011 και το άρθρο 22 παρ. 3 του Ν. 3386/2005.

 Ν.Σ.Κ

Το Ν.Σ.Κ δέχθηκε ότι σκοπός της οδηγίας 2008/115/Ε.Κ, του Ν. 3907/2011 και της Κοινής Υπουργικής Απόφασης 4000/414627-7-2009 είναι οι παρανόμως διαμένοντες αλλοδαποί να επιστρέφουν οικειοθελώς στις χώρες τους ή και με αναγκαστικά μέτρα, εάν δε συνεργάζονται.

Στη περίπτωση μη νόμιμων αλλοδαπών, χωρίς μόνιμη κατοικία στην Ελλάδα και προς αποτροπή κινδύνου διαφυγής, για τον οποίο είναι ύποπτοι, δεδομένων των συνθηκών εισόδου τους στη χώρα και της οικονομικής και λοιπής καταστάσεως στην οποία βρίσκονται, το μέτρο της υποχρεωτικής παραμονής σε ορισμένο μέρος, μπορεί να είναι και το μέτρο της υποχρεωτικής διαμονής σε προαναχωρησιακά κέντρα, όχι ως κράτηση, αλλά ως περιοριστικό μέτρο που ρητώς προβλέπεται (άρθρο 22 παρ. 3 του Ν. 3907/2011 και άρθρο 78 του Ν. 3386/2005), μέχρι να ολοκληρωθεί η εκτέλεση της απόφασης επιστροφής του, η οποία είναι ανέφικτη, αποκλειστικά από υπαιτιότητά τους.

Τα ανωτέρω δέχθηκε το Ν.Σ.Κ ότι ισχύουν και επί ύπαρξης απόφασης επιστροφής του άρθρου 30 του Ν. 3907/2011, αλλά αποφάσεως απέλασης του άρθρου 76 του Ν. 3386/2005.

Περίπτωση κρατήσεως αλλοδαπού επί 18 συνολικά μήνες

Ειδικότερα, σε περίπτωση κρατήσεως αλλοδαπού επί 18 συνολικά μήνες, κατόπιν προηγούμενης αποφάσεως επιστροφής ή απελάσεως, η οποία δεν πραγματοποιήθηκε, λόγω αρνήσεως συνεργασίας του ίδιου του αλλοδαπού, οι αρμόδιες αρχές δύνανται, ένα εύλογο χρονικό διάστημα πριν τη λήξη του 18μήνου, να θέσουν εγγράφως στον αλλοδαπό προθεσμία για οικειοθελή αποχώρηση από τη χώρα. κατά τις διατάξεις του άρθρου 22 του Ν. 3907/2011 και του άρθρου 76 του Ν. 3386/2005.

Αν η προθεσμία η οποία λήγει μαζί με το 18μηνο, παρέλθει άπρακτη διότι ο αλλοδαπός αρνήθηκε ξανά να συνεργασθεί στην υλοποίηση της αποφάσεως επιστροφής ή απελάσεως, τα αρμόδια όργανα, όταν αιτιολογημένα διαπιστώνεται ότι είναι ύποπτος διαφυγής, δύνανται αυτομάτως να επιβάλουν σε αυτόν, κατ’ άρθρο 22 παρ. 3 του Ν. 3907/2011 ή με βάση το άρθρο 78 του Ν. 3386/2005, το μέτρο της υποχρεωτικής διαμονής στο χώρο κρατήσεως έως ότου συναινέσει και συνεργασθεί στην υλοποίηση της αποφάσεως επιστροφής του ή απελάσεώς του.

Σχετικά κρίθηκε ότι από καμία διάταξη της οδηγίας 2008/115/Ε.Κ, του Ν. 3907/2011 ή του Ν. 3386/2005 δεν προκύπτει ότι μετά το 18μηνο της κράτησης δεν μπορεί να επιβληθεί άμεσα και συνεχόμενα το διοικητικό μέτρο της υποχρεωτικής διαμονής σε συγκεκριμένο χώρο κατ’αρθρο 22 παρ. 3 του Ν. 3907/2011 και άρθρο 78 του Ν. 3386/2005 (ΓνωμΕισ Α.Π 3/2006).

Για το πλήρες κείμενο της γνωμοδότησης πατήστε εδώ